Diş Hekimliği
Lisans TYYÇ: 6. Düzey QF-EHEA: 1. Düzey EQF-LLL: 6. Düzey

Ders Genel Tanıtım Bilgileri

Ders Kodu: UNI213
Ders İsmi: Türk Demokrasi Tarihi
Ders Yarıyılı: Güz
Ders Kredileri:
AKTS
5
Öğretim Dili: Türkçe
Ders Koşulu:
Ders İş Deneyimini Gerektiriyor mu?: Hayır
Dersin Türü: Üniversite Seçmeli
Dersin Seviyesi:
Lisans TYYÇ:6. Düzey QF-EHEA:1. Düzey EQF-LLL:6. Düzey
Dersin Veriliş Şekli: Yüz yüze
Dersin Koordinatörü: Prof. Dr. YUSUF ERBAY
Dersi Veren(ler): Prof. Dr. Levent Ürer
Dersin Yardımcıları:

Dersin Amaç ve İçeriği

Dersin Amacı: Katılımcıların lisans düzeyinde Türk siyasal yaşamı ve dönüşümlerini belirleyerek, Osmanlı imparatorluğundan başlayarak Türkiye'de demokrasi için yaşanan gelişmeleri açıklamaktır. Özellikle Cumhuriyet dönemi tarihsel gelişmelere odaklanarak, olgular ve süreçlerden yola çıkarak demokrasiye ilişkin Türkiye'de toplumsal yapılar ve sınıfların analizini yapabilmek üzere gerekli donanıma katılımcıların ulaşmasını sağlamaktır.
Dersin İçeriği: Fransız ihtilaii ile başlayan uluslaşma süreci ve buna bağlı olarak gelişen halk egemenliği kavramının, Osmanlı imparatorluğu ve hemen ardından özellikle Türkiye Cumhuriyetinde gelişimini demokrasi talepleri bu derste incelenecektir. Derste tarihsel dönüşümler ve bu dönüşümleri tetikleyen kuramsal gelişmeler ele alınacak ve ondört hafta içinde incelenecektir.

Öğrenme Kazanımları

Bu dersi başarıyla tamamlayabilen öğrenciler;
1) Türkiye'de siyasal yaşam ve gelişmeleri konusunu öğrenci bilir.
2) Siyaset biliminde sıklıkla vurgulanan kavramlar ve tarihsel dönemler hakkında bilgi sahibi olur.
3) Demokrasinin tanım ve tarihsel dönüşümlerini ve Türkiye'de bu dönüşümlerin yansımasını tanımlar.
4) Demokrasi ve siyasal kurumlar ile bu kurumların Türkiye'de gelişimini açıklar.
5) Türkiye'de demokratikleşme süreçlerine yapılan olumlu ve olumsuz etkileri tanımlar.

Ders Akış Planı

Hafta Konu Ön Hazırlık
1) Giriş Tanışma&Ders Sorumlulukları Hakkında Bilgi Paylaşımı Karpat, Kemal H., Türk Siyasi Hayatı, Timaş Yay., 3. Baskı, 2012, İstanbul Karpat, Kemal H., Türk Demokrasi Tarihi, Afa Yay., 1996, İstanbul Ahmad Feroz, Demokrasi Sürecinde Türkiye, Hil Yay., 1996, İstanbul* Zürcher, Erik Jan, Modernleşen Türkiye’nin Tarihi, İletişim Yay., 21.Baskı, 2007, İstanbul Akın Rıdvan, Türk Siyasal Tarihi, 1908-2000, Levha Yay., 2010, İstanbul
2) Türkiye’de Demokrasi Geleneği ve Osmanlı Mirası
3) Türkiye'de tek parti dönemi
4) Çok Partili Yaşama geçiş denemeleri, Terakkiperver Cumhuriyet Halk Fırkası Örneği
5) İki Savaş arası dönem Türkiye'de Siyasal Yapı ve dönüşümler
6) İkinci Dünya Savaşı ve çok Partili Yaşama Geçiş Denemeleri ve DP’nin Kuruluşu (1946)
7) 1950 Genel Seçimleri ve DP İktidarı
8) Ara Sınav-1954 Genel Seçimleri ve sonuçları
9) 1957 Genel Seçimleri ve Sonuçları,1960 Askeri Darbesi ve Sosyo-Ekonomik Arka Planı
10) 1961 Anayasası ve demokratik düzenin yeni düzenlemesi
11) Yeni Anayasa ve 1961 Genel Seçimleri-1965 Genel Seçimleri-1969 Genel Seçimleri
12) 1971 Muhtırası ve 1973 Genel Seçimleri-1977 Genel Seçimleri
13) 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, Demokratikleşme sürecinin dönüşümü
14) 1982 Sonrası demokratikleşme sürecinde değişim ve dönüşümler

Kaynaklar

Ders Notları / Kitaplar: Kemal Karpat, Türk Demokrasi Tarihi, İstanbul, Timaş Yayınları, 2010
Diğer Kaynaklar: Abdi İpekçi, İnönü Atatürk’ü Anlatıyor, İstanbul: Ka Kitap, 2013.
Ahmet Çiğdem, Taşra Epiği: “Türk” İdeolojileri ve İslamcılık, İstanbul: Birikim Yayınları, 2001.
Ahmet Demirel, Birinci Meclis’te Muhalefet: İkinci Grup, İstanbul: İletişim, 1994.
Ahmet Yaşar Ocak, Türkler, Türkiye ve İslam, İstanbul: İletişim, 1999.
Ali Ekber Doğan, Eğreti Kamusallık: Kayseri Örneğinde İslamcı Belediyecilik, İstanbul: İletişim, 2007.
Ali Yaşar Sarıbay, Global Toplumda Din ve Türkiye, İstanbul: Everest, 2004.
Ali Yaşar Sarıbay, Postmodernite, Sivil Toplum ve İslam, İstanbul: İletişim, 1994.
Ali Yaşar Sarıbay, Türkiye’de Modernleşme, Din ve Parti Politikası: MSP Örnek Olayı, İstanbul: Alan Yayıncılık, 1985.
Andrew Davison, Türkiye’de Sekülarizm ve Modernlik, İstanbul: İletişim, 1998.
Artun Ünsal, Türkiye İşçi Partisi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 2002.
Aykut Kansu, 1908 Devrimi, İstanbul: İletişim, 1995.
Ayşe Buğra, Devlet ve İşadamları, İstanbul: İletişim, 1999.
Ayşe Buğra, Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye’de Sosyal Politika, İstanbul: İletişim, 2008.
Bozkurt Güvenç vd. Türk-İslam Sentezi, İstanbul: Sarmal, 1994.
Büşra Ersanlı, İktidar ve Tarih: Türkiye’de “Resmi Tarih” Tezinin Oluşumu, İstanbul: İletişim, 2003.
Cem Emrence, Serbest Cumhuriyet Fırkası, İstanbul: İletişim, 2006.
Cem Eroğul, Demokrat Parti: Tarihi ve İdeolojisi, Ankara: İmge, 1998.
Cemil Koçak, İktidar ve Demokratlar, İstanbul: İletişim, 2012.
Çağlar Keyder, Türkiye’de Devlet ve Sınıflar, İstanbul: İletişim, 1999.
Eric Jan Zürcher, Savaş, Devrim ve Uluslaşma: Türkiye Tarihinde Geçiş Dönemi, 19081928,Istanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2005.
Eric Jan Zürcher, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, 1924-1925, İstanbul: İletişim, 2003.
Ersin Kalaycıoğlu ve Ali Yaşar Sarıbay (der.) Türkiye’de Politik Değişim ve Modernleşme, İstanbul: Alfa, 2000.
Etienne Copeaux, Türk Tarih Tezinden Türk-İslam Sentezine, İstanbul: İletişim, 2006.
Faruk Alpkaya, Türkiye Cumhuriyeti’nin Kuruluşu: 1923-1924, İstanbul: İletişim, 1998.
Fatma Müge Göçek, Burjuvazinin Yükselişi ve İmparatorluğun Çöküşü: Osmanlı Batılılaşması ve Toplumsal Değişme, Ankara: Ayraç, 1999.
Gökhan Atılgan, Yön-Devrim Hareketi: Kemalizm ve Marksizm Arasında Geleneksel Aydınlar, İstanbul: Yordam, 2008.
Hakan Akpınar, Kurtların Kardeşliği: CKMP’den MHP’ye, 1965-2005, İstanbul: Birharf, 2005.
Hıdır Göktaş ve Metin Gülbay, Kışla’dan Anayasaya Ordu, İstanbul: Metis, 2004.
İhsan Dağı, Kimlik, Söylem ve Siyaset: Doğu-Batı Ayrımında Refah Partisi Geleneği, Ankara: İmge, 1998.
İhsan Sezal ve İhsan Dağı (der.) Özal: Siyaset, İktisat, Zihniyet, İstanbul: Boyut, 2001.
İlhan Uzgel ve Bülent Duru (der.) AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Ankara: Phoneix, 2009.
İnci Özkan Kerestecioğlu ve Güven Gürkan Öztan (der.) Türk Sağı: Mitler, Fetişler, Düşman İmgeleri, İstanbul: İletişim, 2012.
İsmail Kaplan, Türkiye’de Milli Eğitim İdeolojisi, İstanbul: İletişim, 1999.
İsmail Kara, İslamcıların Siyasi Görüşleri, İstanbul: İz Yayıncılık, 1994.
İştar Gözaydın, Diyanet: Türkiye Cumhuriyeti’nde Dinin Tanzimi, İstanbul: İletişim, 2009.
Kemal Kirişçi ve Gareth M. Winrow, Kürt Sorunu: Kökeni ve Gelişimi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1997.
Levent Köker, Modernleşme, Kemalizm ve Demokrasi, İstanbul: İletişim, 1990.
Mahmut Goloğlu, Milli Mücadele Tarihi, I-V ciltler, İstanbul: İş Bankası Yayınları, 2008.
Mahmut Goloğlu, Türkiye Cumhuriyeti Tarihi, I-IV ciltler, İstanbul: İş Bankası Yayınları, 2007.
Mehmet Ali Gökaçtı, Türkiye’de Din Eğitimi ve İmam Hatipler, İstanbul: İletişim, 2005.
Merdan Yanardağ, MHP Değişti mi?: Ülkücü Hareketin Analitik Tarihi, İstanbul: Gendaş, 2005.
Mete Kaan Kaynar (der.) Resmi Tarih Tartışmaları 11: Resmi İdeoloji ve Sol, Ankara: Özgür Üniversite, 2011.
Metin Heper ve Sabri Sayarı (der.) Türkiye’de Liderler ve Demokrasi, İstanbul: Kitap Yayınevi, 2008.
Metin Heper, Türkiye’de Devlet Geleneği, DoğuBatı, 2006.
Metin Toker, Demokrasimizin İsmet Paşa’lı Yılları 1944-1973 (dizi kitap), Ankara: Bilgi Yayınevi.
Mithat Sancar, “Devlet Aklı” Kıskacında Hukuk Devleti, İstanbul: İletişim, 2000.
Mustafa Çalık, MHP Hareketi, Ankara: Cedit Neşriyat, 1995.
Mümtaz’er Türköne, Siyasi Bir İdeoloji Olarak İslamcılığın Doğuşu, İstanbul: İletişim, 1994.
Nancy Lindisfarne, Elhamdüllilah Laikiz: Cinsiyet, İslam ve Türk Cumhuriyetçiliği, İstanbul: İletişim, 2002.
Nergis Mütevellioğlu ve Sinan Sönmez (der.) Küreselleşme, Kriz ve Türkiye’de Neoliberal Dönüşüm, İstanbul: Bilgi Üniversitesi, 2009.
Nilüfer Göle, Modern Mahrem: Medeniyet ve Örtünme, İstanbul: Metis, 1994.
Nilüfer Göle, Mühendisler ve İdeoloji, İstanbul: Metis, 1998.
Niyazi Berkes, Türkiye’de Çağdaşlaşma, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2002.
Nuray Mert, Laiklik Tartışmasına Kavramsal Bir Bakış, İstanbul: Bağlam, 1994.
Rıdvan Akın, TBMM Devleti 1920-1923, İstanbul: İletişim, 2001.
Ruşen Çakır, Ayet ve Slogan: Türkiye’de İslami Oluşumlar, İstanbul: Metis,1990.
Ruşen Çakır, Ne Şeriat, Ne Demokrasi: Refah Partisini Anlamak, İstanbul: Metis, 1994.
Sibel Bozdoğan ve Reşat Kasaba (der.) Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1998.
Sina Akşin, Jön Türkler ve İttihat ve Terakki, Ankara: İmge, 2001.
Standford Shaw, Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye, I-II ciltler, İstanbul: E Yayınları, 2004.
Suavi Aydın, “Amacımız Devletin Bekası:” Demokratikleşme Sürecinde Devlet ve Yurttaşlar, İstanbul: TESEV, 2005.
Süleyman Seyfi Öğün, Modernleşme, Milliyetçilik ve Türkiye, İstanbul: Bağlam, 1995.
Tanel Demirel, Adalet Partisi: İdeoloji ve Politika, İstanbul: İletişim, 2004.
Tanıl Bora ve Kemal Can, Devlet ve Kuzgun: 1990’lardan 2000’lere MHP, İstanbul: İletişim, 2004.
Tanıl Bora, Medeniyet Kaybı, İstanbul: İletişim, 2006.
Tanıl Bora, Türk Sağının Üç Hali: Milliyetçilik, Muhafazakârlık, İslamcılık, İstanbul: İletişim, 1998.
Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Gelişmeler: Kanun-ı Esasi ve Meşruiyet Dönemi, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2003.
Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Gelişmeler: Mütareke, Cumhuriyet ve Atatürk, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2002.
Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Partiler, I-II. Ciltler, İstanbul: İletişim.
Ümit Cizre, AP-Ordu İlişkileri: Bir İkilemin Anatomisi, İstanbul: İletişim, 1993.
Ümit Cizre, Muktedirlerin Siyaseti: Merkez Sağ, Ordu, İslamcılık, İstanbul: İletişim, 1999.
William Hale, Türkiye’de Ordu ve Siyaset, İstanbul: Hil Yayınları, 1996.
Yüksel Taşkın, Milliyetçi Muhafazakâr Entelijansiya, İstanbul: İletişim, 2007.
Zafer Toprak, İttihat Terakki ve Devletçilik, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1995.
Zafer Toprak, Milli İktisat-Milli Burjuvazi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1995.

Ders - Program Öğrenme Kazanım İlişkisi

Course Learning Outcomes

1

2

3

4

5

Program Kazanımları
1) Diş hekimliği alanında kullanılan uygulama araç-gereçlerini, en güncel bilgileri içeren literatürü ve diğer kaynakları izleme ve değerlendirme yeteneğine sahiptir.
2) Diş hekimliği alanında elde ettiği bilgilerin kaynağını, doğruluğunu, güvenilirliğini ve geçerliliğini değerlendirebilme bilgisine sahiptir. Bu bilgileri sağlık alanındaki tüm disiplinlerin bilgileri ile bütünleştirir, analiz eder ve mesleki uygulamalarında kullanır.
3) Diş hekimliği alanında edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgileri kullanarak bilimsel olarak kanıtlanmış bir veriyi yorumlar ve değerlendirir, sorunları tanımlar, analiz eder ve çözüm önerileri geliştirir ve hastalara en ideal tedavi uygulamasını yapar.
4) Diş hekimliği alanındaki bilgilerini diğer sağlık disiplinlerinin bilgileri ile bütünleştirerek yorumlar ve yeni bilgiler oluşturarak birey, aile ve topluma yönelik sağlık eğitimi yapar.
5) Diş hekimliği alanında edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgilerini kullanarak problemleri ve çözüm yöntemlerini, düşüncelerini açık bir biçimde aktarır, sorunlara bilimsel veriler ve kanıtlar doğrultusunda çözüm üretir.
6) Diş hekimliği alanı ile ilgili konularda ilgili kişi ve kurumları bilgilendirir, onların düşüncelerini, istek ve beklentilerini dinler ve kendi düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini nicel ve nitel verilerle destekleyerek uzman olan ve olmayan kişilere aktarır.
7) Toplumsal sorumluluk bilinci ile yaşadığı sosyal çevre için diğer meslek grupları ile işbirliği içinde ağız ve diş sağlığı konularında proje ve etkinlikler düzenler ve bunları uygular.
8) Diş hekimliği alanındaki uluslararası yayınları ve toplantıları takip ederek mesleki gelişimini sürdürecek ve meslektaşları ile sözlü ve yazılı iletişim kuracak düzeyde (B1) yabancı dil (İngilizce) bilir.
9) Diş hekimliği alanının gerektirdiği düzeyde bilgisayar yazılımı ve donanımı bilgisi ile birlikte bilişim ve iletişim teknolojilerini kullanır. Sözlü ve yazılı olarak etkili iletişim kurar. Kültürlerarası iletişim kurma bilgi ve becerisine sahiptir.
10) Diş hekimliği alanındaki öğrenme gereksinimlerini ve hedeflerini belirler, kaynaklara etkin ve hızlı bir şekilde ulaşarak öğrenmesini yönlendirir. Gelişime açıktır, yaşam boyu öğrenmeye ilişkin olumlu tutum geliştirir ve bu davranışını meslek hayatı boyunca devam ettirir.
11) Diş hekimliği mesleğini icra ederken hasta verilerinin toplanması, yorumlanması, uygulanması ve duyurulması safhalarında toplumsal, bilimsel, kültürel ve etik değerlere saygılı davranır ve bu değerleri öğretir.
12) Diş hekimliği ile ilgili konularda strateji, politika ve uygulama planları geliştirir, uygular ve elde edilen sonuçları kalite süreçleri çerçevesinde değerlendirir.
13) Diş hekimliği alanında özümsediği bilgileri, birey ve topluma dair ağız ve diş sağlığı problemlerinin çözümünde disiplinler arası çalışmalarda kullanır.
14) Birey ve halk sağlığı, çevre ve iş güvenliği konularında diş hekimi olarak yeterli bilince sahiptir ve kurallarını uygular.
15) İleri düzeydeki bilgi birikimini kullanarak diş hekimliği alanı ile ilgili bir çalışmayı bağımsız olarak yürütür.
16) Diş hekimliği alanı ile ilgili uygulamalarda karşılaşılan ve öngörülemeyen karmaşık sorunları çözmek için ekip üyesi ya da bireysel olarak sorumluluk alır.
17) Diş hekimliği alanındaki sorunların çözümünde liderlik görevini üstlenir, sorumluluğu altında çalışanların gelişimlerine yönelik etkinlikleri planlar, yönetir ve süreci inceleyerek değerlendirir.

Ders - Öğrenme Kazanımı İlişkisi

Etkisi Yok 1 En Düşük 2 Orta 3 En Yüksek
       
Dersin Program Kazanımlarına Etkisi Katkı Payı
1) Diş hekimliği alanında kullanılan uygulama araç-gereçlerini, en güncel bilgileri içeren literatürü ve diğer kaynakları izleme ve değerlendirme yeteneğine sahiptir.
2) Diş hekimliği alanında elde ettiği bilgilerin kaynağını, doğruluğunu, güvenilirliğini ve geçerliliğini değerlendirebilme bilgisine sahiptir. Bu bilgileri sağlık alanındaki tüm disiplinlerin bilgileri ile bütünleştirir, analiz eder ve mesleki uygulamalarında kullanır.
3) Diş hekimliği alanında edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgileri kullanarak bilimsel olarak kanıtlanmış bir veriyi yorumlar ve değerlendirir, sorunları tanımlar, analiz eder ve çözüm önerileri geliştirir ve hastalara en ideal tedavi uygulamasını yapar.
4) Diş hekimliği alanındaki bilgilerini diğer sağlık disiplinlerinin bilgileri ile bütünleştirerek yorumlar ve yeni bilgiler oluşturarak birey, aile ve topluma yönelik sağlık eğitimi yapar.
5) Diş hekimliği alanında edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgilerini kullanarak problemleri ve çözüm yöntemlerini, düşüncelerini açık bir biçimde aktarır, sorunlara bilimsel veriler ve kanıtlar doğrultusunda çözüm üretir.
6) Diş hekimliği alanı ile ilgili konularda ilgili kişi ve kurumları bilgilendirir, onların düşüncelerini, istek ve beklentilerini dinler ve kendi düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini nicel ve nitel verilerle destekleyerek uzman olan ve olmayan kişilere aktarır.
7) Toplumsal sorumluluk bilinci ile yaşadığı sosyal çevre için diğer meslek grupları ile işbirliği içinde ağız ve diş sağlığı konularında proje ve etkinlikler düzenler ve bunları uygular.
8) Diş hekimliği alanındaki uluslararası yayınları ve toplantıları takip ederek mesleki gelişimini sürdürecek ve meslektaşları ile sözlü ve yazılı iletişim kuracak düzeyde (B1) yabancı dil (İngilizce) bilir.
9) Diş hekimliği alanının gerektirdiği düzeyde bilgisayar yazılımı ve donanımı bilgisi ile birlikte bilişim ve iletişim teknolojilerini kullanır. Sözlü ve yazılı olarak etkili iletişim kurar. Kültürlerarası iletişim kurma bilgi ve becerisine sahiptir.
10) Diş hekimliği alanındaki öğrenme gereksinimlerini ve hedeflerini belirler, kaynaklara etkin ve hızlı bir şekilde ulaşarak öğrenmesini yönlendirir. Gelişime açıktır, yaşam boyu öğrenmeye ilişkin olumlu tutum geliştirir ve bu davranışını meslek hayatı boyunca devam ettirir.
11) Diş hekimliği mesleğini icra ederken hasta verilerinin toplanması, yorumlanması, uygulanması ve duyurulması safhalarında toplumsal, bilimsel, kültürel ve etik değerlere saygılı davranır ve bu değerleri öğretir.
12) Diş hekimliği ile ilgili konularda strateji, politika ve uygulama planları geliştirir, uygular ve elde edilen sonuçları kalite süreçleri çerçevesinde değerlendirir.
13) Diş hekimliği alanında özümsediği bilgileri, birey ve topluma dair ağız ve diş sağlığı problemlerinin çözümünde disiplinler arası çalışmalarda kullanır.
14) Birey ve halk sağlığı, çevre ve iş güvenliği konularında diş hekimi olarak yeterli bilince sahiptir ve kurallarını uygular.
15) İleri düzeydeki bilgi birikimini kullanarak diş hekimliği alanı ile ilgili bir çalışmayı bağımsız olarak yürütür.
16) Diş hekimliği alanı ile ilgili uygulamalarda karşılaşılan ve öngörülemeyen karmaşık sorunları çözmek için ekip üyesi ya da bireysel olarak sorumluluk alır.
17) Diş hekimliği alanındaki sorunların çözümünde liderlik görevini üstlenir, sorumluluğu altında çalışanların gelişimlerine yönelik etkinlikleri planlar, yönetir ve süreci inceleyerek değerlendirir.

Ölçme ve Değerlendirme

Yarıyıl İçi Çalışmaları Aktivite Sayısı Katkı Payı
Küçük Sınavlar 1 % 10
Projeler 1 % 10
Ara Sınavlar 1 % 30
Final 1 % 50
Toplam % 100
YARIYIL İÇİ ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTU KATKISI % 50
YARIYIL SONU ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTUNA KATKISI % 50
Toplam % 100

İş Yükü ve AKTS Kredisi Hesaplaması

Aktiviteler Aktivite Sayısı Aktiviteye Hazırlık Aktivitede Harçanan Süre Aktivite Gereksinimi İçin Süre İş Yükü
Ders Saati 3 3 3 14 60
Sınıf Dışı Ders Çalışması 2 1 1 14 32
Küçük Sınavlar 1 3 1 1 5
Ara Sınavlar 1 10 1 11 22
Final 1 1 1 6 8
Toplam İş Yükü 127