Hemşirelik | |||||
Lisans | TYYÇ: 6. Düzey | QF-EHEA: 1. Düzey | EQF-LLL: 6. Düzey |
Ders Kodu: | UNI213 | ||||
Ders İsmi: | Türk Demokrasi Tarihi | ||||
Ders Yarıyılı: |
Güz Bahar |
||||
Ders Kredileri: |
|
||||
Öğretim Dili: | Türkçe | ||||
Ders Koşulu: | |||||
Ders İş Deneyimini Gerektiriyor mu?: | Hayır | ||||
Dersin Türü: | Üniversite Seçmeli | ||||
Dersin Seviyesi: |
|
||||
Dersin Veriliş Şekli: | Yüz yüze | ||||
Dersin Koordinatörü: | Prof. Dr. YUSUF ERBAY | ||||
Dersi Veren(ler): | Prof. Dr. Levent Ürer | ||||
Dersin Yardımcıları: |
Dersin Amacı: | Katılımcıların lisans düzeyinde Türk siyasal yaşamı ve dönüşümlerini belirleyerek, Osmanlı imparatorluğundan başlayarak Türkiye'de demokrasi için yaşanan gelişmeleri açıklamaktır. Özellikle Cumhuriyet dönemi tarihsel gelişmelere odaklanarak, olgular ve süreçlerden yola çıkarak demokrasiye ilişkin Türkiye'de toplumsal yapılar ve sınıfların analizini yapabilmek üzere gerekli donanıma katılımcıların ulaşmasını sağlamaktır. |
Dersin İçeriği: | Fransız ihtilaii ile başlayan uluslaşma süreci ve buna bağlı olarak gelişen halk egemenliği kavramının, Osmanlı imparatorluğu ve hemen ardından özellikle Türkiye Cumhuriyetinde gelişimini demokrasi talepleri bu derste incelenecektir. Derste tarihsel dönüşümler ve bu dönüşümleri tetikleyen kuramsal gelişmeler ele alınacak ve ondört hafta içinde incelenecektir. |
Bu dersi başarıyla tamamlayabilen öğrenciler;
1) Türkiye'de siyasal yaşam ve gelişmeleri konusunu öğrenci bilir. 2) Siyaset biliminde sıklıkla vurgulanan kavramlar ve tarihsel dönemler hakkında bilgi sahibi olur. 3) Demokrasinin tanım ve tarihsel dönüşümlerini ve Türkiye'de bu dönüşümlerin yansımasını tanımlar. 4) Demokrasi ve siyasal kurumlar ile bu kurumların Türkiye'de gelişimini açıklar. 5) Türkiye'de demokratikleşme süreçlerine yapılan olumlu ve olumsuz etkileri tanımlar. |
Hafta | Konu | Ön Hazırlık |
1) | Giriş Tanışma&Ders Sorumlulukları Hakkında Bilgi Paylaşımı | Karpat, Kemal H., Türk Siyasi Hayatı, Timaş Yay., 3. Baskı, 2012, İstanbul Karpat, Kemal H., Türk Demokrasi Tarihi, Afa Yay., 1996, İstanbul Ahmad Feroz, Demokrasi Sürecinde Türkiye, Hil Yay., 1996, İstanbul* Zürcher, Erik Jan, Modernleşen Türkiye’nin Tarihi, İletişim Yay., 21.Baskı, 2007, İstanbul Akın Rıdvan, Türk Siyasal Tarihi, 1908-2000, Levha Yay., 2010, İstanbul |
2) | Türkiye’de Demokrasi Geleneği ve Osmanlı Mirası | |
3) | Türkiye'de tek parti dönemi | |
4) | Çok Partili Yaşama geçiş denemeleri, Terakkiperver Cumhuriyet Halk Fırkası Örneği | |
5) | İki Savaş arası dönem Türkiye'de Siyasal Yapı ve dönüşümler | |
6) | İkinci Dünya Savaşı ve çok Partili Yaşama Geçiş Denemeleri ve DP’nin Kuruluşu (1946) | |
7) | 1950 Genel Seçimleri ve DP İktidarı | |
8) | Ara Sınav-1954 Genel Seçimleri ve sonuçları | |
9) | 1957 Genel Seçimleri ve Sonuçları,1960 Askeri Darbesi ve Sosyo-Ekonomik Arka Planı | |
10) | 1961 Anayasası ve demokratik düzenin yeni düzenlemesi | |
11) | Yeni Anayasa ve 1961 Genel Seçimleri-1965 Genel Seçimleri-1969 Genel Seçimleri | |
12) | 1971 Muhtırası ve 1973 Genel Seçimleri-1977 Genel Seçimleri | |
13) | 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi, Demokratikleşme sürecinin dönüşümü | |
14) | 1982 Sonrası demokratikleşme sürecinde değişim ve dönüşümler |
Ders Notları / Kitaplar: | Kemal Karpat, Türk Demokrasi Tarihi, İstanbul, Timaş Yayınları, 2010 |
Diğer Kaynaklar: | Abdi İpekçi, İnönü Atatürk’ü Anlatıyor, İstanbul: Ka Kitap, 2013. Ahmet Çiğdem, Taşra Epiği: “Türk” İdeolojileri ve İslamcılık, İstanbul: Birikim Yayınları, 2001. Ahmet Demirel, Birinci Meclis’te Muhalefet: İkinci Grup, İstanbul: İletişim, 1994. Ahmet Yaşar Ocak, Türkler, Türkiye ve İslam, İstanbul: İletişim, 1999. Ali Ekber Doğan, Eğreti Kamusallık: Kayseri Örneğinde İslamcı Belediyecilik, İstanbul: İletişim, 2007. Ali Yaşar Sarıbay, Global Toplumda Din ve Türkiye, İstanbul: Everest, 2004. Ali Yaşar Sarıbay, Postmodernite, Sivil Toplum ve İslam, İstanbul: İletişim, 1994. Ali Yaşar Sarıbay, Türkiye’de Modernleşme, Din ve Parti Politikası: MSP Örnek Olayı, İstanbul: Alan Yayıncılık, 1985. Andrew Davison, Türkiye’de Sekülarizm ve Modernlik, İstanbul: İletişim, 1998. Artun Ünsal, Türkiye İşçi Partisi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 2002. Aykut Kansu, 1908 Devrimi, İstanbul: İletişim, 1995. Ayşe Buğra, Devlet ve İşadamları, İstanbul: İletişim, 1999. Ayşe Buğra, Kapitalizm, Yoksulluk ve Türkiye’de Sosyal Politika, İstanbul: İletişim, 2008. Bozkurt Güvenç vd. Türk-İslam Sentezi, İstanbul: Sarmal, 1994. Büşra Ersanlı, İktidar ve Tarih: Türkiye’de “Resmi Tarih” Tezinin Oluşumu, İstanbul: İletişim, 2003. Cem Emrence, Serbest Cumhuriyet Fırkası, İstanbul: İletişim, 2006. Cem Eroğul, Demokrat Parti: Tarihi ve İdeolojisi, Ankara: İmge, 1998. Cemil Koçak, İktidar ve Demokratlar, İstanbul: İletişim, 2012. Çağlar Keyder, Türkiye’de Devlet ve Sınıflar, İstanbul: İletişim, 1999. Eric Jan Zürcher, Savaş, Devrim ve Uluslaşma: Türkiye Tarihinde Geçiş Dönemi, 19081928,Istanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2005. Eric Jan Zürcher, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, 1924-1925, İstanbul: İletişim, 2003. Ersin Kalaycıoğlu ve Ali Yaşar Sarıbay (der.) Türkiye’de Politik Değişim ve Modernleşme, İstanbul: Alfa, 2000. Etienne Copeaux, Türk Tarih Tezinden Türk-İslam Sentezine, İstanbul: İletişim, 2006. Faruk Alpkaya, Türkiye Cumhuriyeti’nin Kuruluşu: 1923-1924, İstanbul: İletişim, 1998. Fatma Müge Göçek, Burjuvazinin Yükselişi ve İmparatorluğun Çöküşü: Osmanlı Batılılaşması ve Toplumsal Değişme, Ankara: Ayraç, 1999. Gökhan Atılgan, Yön-Devrim Hareketi: Kemalizm ve Marksizm Arasında Geleneksel Aydınlar, İstanbul: Yordam, 2008. Hakan Akpınar, Kurtların Kardeşliği: CKMP’den MHP’ye, 1965-2005, İstanbul: Birharf, 2005. Hıdır Göktaş ve Metin Gülbay, Kışla’dan Anayasaya Ordu, İstanbul: Metis, 2004. İhsan Dağı, Kimlik, Söylem ve Siyaset: Doğu-Batı Ayrımında Refah Partisi Geleneği, Ankara: İmge, 1998. İhsan Sezal ve İhsan Dağı (der.) Özal: Siyaset, İktisat, Zihniyet, İstanbul: Boyut, 2001. İlhan Uzgel ve Bülent Duru (der.) AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Ankara: Phoneix, 2009. İnci Özkan Kerestecioğlu ve Güven Gürkan Öztan (der.) Türk Sağı: Mitler, Fetişler, Düşman İmgeleri, İstanbul: İletişim, 2012. İsmail Kaplan, Türkiye’de Milli Eğitim İdeolojisi, İstanbul: İletişim, 1999. İsmail Kara, İslamcıların Siyasi Görüşleri, İstanbul: İz Yayıncılık, 1994. İştar Gözaydın, Diyanet: Türkiye Cumhuriyeti’nde Dinin Tanzimi, İstanbul: İletişim, 2009. Kemal Kirişçi ve Gareth M. Winrow, Kürt Sorunu: Kökeni ve Gelişimi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1997. Levent Köker, Modernleşme, Kemalizm ve Demokrasi, İstanbul: İletişim, 1990. Mahmut Goloğlu, Milli Mücadele Tarihi, I-V ciltler, İstanbul: İş Bankası Yayınları, 2008. Mahmut Goloğlu, Türkiye Cumhuriyeti Tarihi, I-IV ciltler, İstanbul: İş Bankası Yayınları, 2007. Mehmet Ali Gökaçtı, Türkiye’de Din Eğitimi ve İmam Hatipler, İstanbul: İletişim, 2005. Merdan Yanardağ, MHP Değişti mi?: Ülkücü Hareketin Analitik Tarihi, İstanbul: Gendaş, 2005. Mete Kaan Kaynar (der.) Resmi Tarih Tartışmaları 11: Resmi İdeoloji ve Sol, Ankara: Özgür Üniversite, 2011. Metin Heper ve Sabri Sayarı (der.) Türkiye’de Liderler ve Demokrasi, İstanbul: Kitap Yayınevi, 2008. Metin Heper, Türkiye’de Devlet Geleneği, DoğuBatı, 2006. Metin Toker, Demokrasimizin İsmet Paşa’lı Yılları 1944-1973 (dizi kitap), Ankara: Bilgi Yayınevi. Mithat Sancar, “Devlet Aklı” Kıskacında Hukuk Devleti, İstanbul: İletişim, 2000. Mustafa Çalık, MHP Hareketi, Ankara: Cedit Neşriyat, 1995. Mümtaz’er Türköne, Siyasi Bir İdeoloji Olarak İslamcılığın Doğuşu, İstanbul: İletişim, 1994. Nancy Lindisfarne, Elhamdüllilah Laikiz: Cinsiyet, İslam ve Türk Cumhuriyetçiliği, İstanbul: İletişim, 2002. Nergis Mütevellioğlu ve Sinan Sönmez (der.) Küreselleşme, Kriz ve Türkiye’de Neoliberal Dönüşüm, İstanbul: Bilgi Üniversitesi, 2009. Nilüfer Göle, Modern Mahrem: Medeniyet ve Örtünme, İstanbul: Metis, 1994. Nilüfer Göle, Mühendisler ve İdeoloji, İstanbul: Metis, 1998. Niyazi Berkes, Türkiye’de Çağdaşlaşma, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 2002. Nuray Mert, Laiklik Tartışmasına Kavramsal Bir Bakış, İstanbul: Bağlam, 1994. Rıdvan Akın, TBMM Devleti 1920-1923, İstanbul: İletişim, 2001. Ruşen Çakır, Ayet ve Slogan: Türkiye’de İslami Oluşumlar, İstanbul: Metis,1990. Ruşen Çakır, Ne Şeriat, Ne Demokrasi: Refah Partisini Anlamak, İstanbul: Metis, 1994. Sibel Bozdoğan ve Reşat Kasaba (der.) Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1998. Sina Akşin, Jön Türkler ve İttihat ve Terakki, Ankara: İmge, 2001. Standford Shaw, Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye, I-II ciltler, İstanbul: E Yayınları, 2004. Suavi Aydın, “Amacımız Devletin Bekası:” Demokratikleşme Sürecinde Devlet ve Yurttaşlar, İstanbul: TESEV, 2005. Süleyman Seyfi Öğün, Modernleşme, Milliyetçilik ve Türkiye, İstanbul: Bağlam, 1995. Tanel Demirel, Adalet Partisi: İdeoloji ve Politika, İstanbul: İletişim, 2004. Tanıl Bora ve Kemal Can, Devlet ve Kuzgun: 1990’lardan 2000’lere MHP, İstanbul: İletişim, 2004. Tanıl Bora, Medeniyet Kaybı, İstanbul: İletişim, 2006. Tanıl Bora, Türk Sağının Üç Hali: Milliyetçilik, Muhafazakârlık, İslamcılık, İstanbul: İletişim, 1998. Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Gelişmeler: Kanun-ı Esasi ve Meşruiyet Dönemi, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2003. Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Gelişmeler: Mütareke, Cumhuriyet ve Atatürk, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2002. Tarık Zafer Tunaya, Türkiye’de Siyasal Partiler, I-II. Ciltler, İstanbul: İletişim. Ümit Cizre, AP-Ordu İlişkileri: Bir İkilemin Anatomisi, İstanbul: İletişim, 1993. Ümit Cizre, Muktedirlerin Siyaseti: Merkez Sağ, Ordu, İslamcılık, İstanbul: İletişim, 1999. William Hale, Türkiye’de Ordu ve Siyaset, İstanbul: Hil Yayınları, 1996. Yüksel Taşkın, Milliyetçi Muhafazakâr Entelijansiya, İstanbul: İletişim, 2007. Zafer Toprak, İttihat Terakki ve Devletçilik, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1995. Zafer Toprak, Milli İktisat-Milli Burjuvazi, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 1995. |
Course Learning Outcomes | 1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
|||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Program Kazanımları | ||||||||||||||||||||||||||||
1) Ortaöğretimde kazandığı yeterliliklere dayalı olarak; lisans düzeyinde, sağlık alanıyla ilgili kavramları ve kavramlar arası ilişkileri kavrar ve sağlık alanındaki güncel bilgileri içeren ders kitapları, uygulama araç-gereçleri ve diğer kaynaklarla desteklenen ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgilere sahip olur. | ||||||||||||||||||||||||||||
2) -Bilginin doğası, kaynağı, sınırları, doğruluğu, güvenirliliği ve geçerliliğini değerlendirme bilgisine sahip olur. | ||||||||||||||||||||||||||||
3) Lisans düzeyinde alana özgü, edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve olgusal bilgileri kullanır. | ||||||||||||||||||||||||||||
4) Sağlık alanında edindiği ileri düzeydeki bilgi ve becerileri kullanarak bilimsel olarak kanıtlanmış verileri yorumlar, değerlendirir, sorunları tanımlar, analiz eder, bilgiyi paylaşır ve ekip çalışması yapar. | ||||||||||||||||||||||||||||
5) Sağlık alanı ile ilgili bilgisayar programlarını, ilgili teknolojileri ve eğitim araçlarını kullanır. | ||||||||||||||||||||||||||||
6) Sağlık alanı ile ilgili sahip olduğu ileri bilgi birikimini kullanarak bir çalışmayı bağımsız olarak yürütür ve bu alanda çalışan diğer meslek grupları ile işbirliği içinde ekip üyesi olarak sorumluluk alır. | ||||||||||||||||||||||||||||
7) Sağlık alanı ile ilgili uygulamalarda karşılaşılan ve öngörülemeyen karmaşık sorunları çözmek için bireysel ve ekip üyesi olarak sorumluluk alır. | ||||||||||||||||||||||||||||
8) Sorumluluğu altında çalışanların bir proje çerçevesinde gelişimlerine yönelik etkinlikleri planlar, yönetir ve süreci izleyip değerlendirir. | ||||||||||||||||||||||||||||
9) Sağlık alanında edindiği ileri düzeydeki bilgi ve becerileri eleştirel bir yaklaşımla değerlendirir. | ||||||||||||||||||||||||||||
10) Öğrenme gereksinimlerini ve öğrenme kaynaklarını belirler, kaynakları etkin kullanarak öğrenme işlevini yönlendirir. | ||||||||||||||||||||||||||||
11) Yaşam boyu öğrenmeye ilişkin olumlu tutum geliştirir ve davranışa dönüştürür. | ||||||||||||||||||||||||||||
12) Sağlık alanı ile ilgili konularda ilgili kişi ve kurumları bilgilendirir; düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini yazılı ve sözlü olarak aktarır, ilgili kişi ve kurumların görüşlerini, istek ve beklentilerini alır. | ||||||||||||||||||||||||||||
13) Sağlık alanı ile ilgili konularda düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini, nicel ve nitel verilerle destekleyerek, ekip çalışması içinde ve sürecin etkin bir elemanı olarak, uzman olan ve olmayan kişilerle paylaşır. | ||||||||||||||||||||||||||||
14) Toplumsal sorumluluk bilinci ile yaşadığı sosyal çevre için diğer meslek grupları ile işbirliği içinde proje ve etkinlikler düzenler ve bunları uygular. | ||||||||||||||||||||||||||||
15) Bir yabancı dili en az Avrupa Dil Portföyü B1 Genel Düzeyinde kullanarak alanındaki bilgileri izler ve meslektaşları ile iletişim kurar. | ||||||||||||||||||||||||||||
16) Alanının gerektirdiği en az Avrupa Bilgisayar Kullanma Lisansı İleri Düzeyinde bilgisayar yazılımı ile birlikte bilişim ve iletişim teknolojilerini kullanır. | ||||||||||||||||||||||||||||
17) Sağlık alanında toplumun ve dünyanın gündemindeki olayları/gelişmeleri izler ve değerlendirir | ||||||||||||||||||||||||||||
18) Sözel ve yazılı olarak kendini etkin ifade eder. | ||||||||||||||||||||||||||||
19) Sağlık alanı ile ilgili verilerin toplanması, yorumlanması, uygulanması ve sonuçlarının duyurulması aşamalarında ilgili disiplinlerden kişilerle işbirliği yapar ve toplumsal, bilimsel, kültürel ve etik değerlere uygun hareket eder. | ||||||||||||||||||||||||||||
20) Kalite Yönetimi ve Süreçlerine uygun davranır ve katılır. | ||||||||||||||||||||||||||||
21) Birey ve toplum sağlığı, çevreyi koruma ve iş güvenliği konularında yeterli bilince sahip olur ve uygular. | ||||||||||||||||||||||||||||
22) Birey olarak görev, hak ve sorumlulukları ile ilgili yasa, yönetmelik, mevzuata ve mesleki etik kurallarına uygun davranır. | ||||||||||||||||||||||||||||
23) Dış görünüm, tavır, tutum ve davranışları ile topluma örnek olur. | ||||||||||||||||||||||||||||
24) Sağlıklı ve hasta bireyin yapısını, fizyolojik fonksiyonlarını , davranışlarını ve sağlık ile fiziksel ve sosyal çevre arasındaki ilişkiyi ileri düzeyde kavrama bilgisine sahip olur. | ||||||||||||||||||||||||||||
25) Sağlık personelinin uygulama eğitimine katılabilme yeteneğine ve bu personelle çalışma deneyimine sahiptir. | ||||||||||||||||||||||||||||
26) Programın özüne ve amacına uygun olarak planlanmış, kendi alanında nitelikli yetkililer tarafından denetlenen yerlerde, klinik uygulamalar yaparak yeterli bir klinik deneyime sahip olur. | ||||||||||||||||||||||||||||
27) Diğer sağlık disiplinleri ile çalışabilme deneyimine sahiptir. | ||||||||||||||||||||||||||||
28) Amacına uygun program oluşturma, planlama, yürütme ve değerlendirmede uluslararası standartlarda mesleki otonomisini kullanacak ve klinik uygulamalar yapacak düzeyde yeterli deneyime sahiptir. |
Etkisi Yok | 1 En Düşük | 2 Orta | 3 En Yüksek |
Dersin Program Kazanımlarına Etkisi | Katkı Payı | |
1) | Ortaöğretimde kazandığı yeterliliklere dayalı olarak; lisans düzeyinde, sağlık alanıyla ilgili kavramları ve kavramlar arası ilişkileri kavrar ve sağlık alanındaki güncel bilgileri içeren ders kitapları, uygulama araç-gereçleri ve diğer kaynaklarla desteklenen ileri düzeydeki kuramsal ve uygulamalı bilgilere sahip olur. | |
2) | -Bilginin doğası, kaynağı, sınırları, doğruluğu, güvenirliliği ve geçerliliğini değerlendirme bilgisine sahip olur. | |
3) | Lisans düzeyinde alana özgü, edindiği ileri düzeydeki kuramsal ve olgusal bilgileri kullanır. | |
4) | Sağlık alanında edindiği ileri düzeydeki bilgi ve becerileri kullanarak bilimsel olarak kanıtlanmış verileri yorumlar, değerlendirir, sorunları tanımlar, analiz eder, bilgiyi paylaşır ve ekip çalışması yapar. | |
5) | Sağlık alanı ile ilgili bilgisayar programlarını, ilgili teknolojileri ve eğitim araçlarını kullanır. | |
6) | Sağlık alanı ile ilgili sahip olduğu ileri bilgi birikimini kullanarak bir çalışmayı bağımsız olarak yürütür ve bu alanda çalışan diğer meslek grupları ile işbirliği içinde ekip üyesi olarak sorumluluk alır. | |
7) | Sağlık alanı ile ilgili uygulamalarda karşılaşılan ve öngörülemeyen karmaşık sorunları çözmek için bireysel ve ekip üyesi olarak sorumluluk alır. | |
8) | Sorumluluğu altında çalışanların bir proje çerçevesinde gelişimlerine yönelik etkinlikleri planlar, yönetir ve süreci izleyip değerlendirir. | |
9) | Sağlık alanında edindiği ileri düzeydeki bilgi ve becerileri eleştirel bir yaklaşımla değerlendirir. | |
10) | Öğrenme gereksinimlerini ve öğrenme kaynaklarını belirler, kaynakları etkin kullanarak öğrenme işlevini yönlendirir. | |
11) | Yaşam boyu öğrenmeye ilişkin olumlu tutum geliştirir ve davranışa dönüştürür. | |
12) | Sağlık alanı ile ilgili konularda ilgili kişi ve kurumları bilgilendirir; düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini yazılı ve sözlü olarak aktarır, ilgili kişi ve kurumların görüşlerini, istek ve beklentilerini alır. | |
13) | Sağlık alanı ile ilgili konularda düşüncelerini ve sorunlara ilişkin çözüm önerilerini, nicel ve nitel verilerle destekleyerek, ekip çalışması içinde ve sürecin etkin bir elemanı olarak, uzman olan ve olmayan kişilerle paylaşır. | |
14) | Toplumsal sorumluluk bilinci ile yaşadığı sosyal çevre için diğer meslek grupları ile işbirliği içinde proje ve etkinlikler düzenler ve bunları uygular. | |
15) | Bir yabancı dili en az Avrupa Dil Portföyü B1 Genel Düzeyinde kullanarak alanındaki bilgileri izler ve meslektaşları ile iletişim kurar. | |
16) | Alanının gerektirdiği en az Avrupa Bilgisayar Kullanma Lisansı İleri Düzeyinde bilgisayar yazılımı ile birlikte bilişim ve iletişim teknolojilerini kullanır. | |
17) | Sağlık alanında toplumun ve dünyanın gündemindeki olayları/gelişmeleri izler ve değerlendirir | |
18) | Sözel ve yazılı olarak kendini etkin ifade eder. | |
19) | Sağlık alanı ile ilgili verilerin toplanması, yorumlanması, uygulanması ve sonuçlarının duyurulması aşamalarında ilgili disiplinlerden kişilerle işbirliği yapar ve toplumsal, bilimsel, kültürel ve etik değerlere uygun hareket eder. | 1 |
20) | Kalite Yönetimi ve Süreçlerine uygun davranır ve katılır. | |
21) | Birey ve toplum sağlığı, çevreyi koruma ve iş güvenliği konularında yeterli bilince sahip olur ve uygular. | 1 |
22) | Birey olarak görev, hak ve sorumlulukları ile ilgili yasa, yönetmelik, mevzuata ve mesleki etik kurallarına uygun davranır. | |
23) | Dış görünüm, tavır, tutum ve davranışları ile topluma örnek olur. | 1 |
24) | Sağlıklı ve hasta bireyin yapısını, fizyolojik fonksiyonlarını , davranışlarını ve sağlık ile fiziksel ve sosyal çevre arasındaki ilişkiyi ileri düzeyde kavrama bilgisine sahip olur. | |
25) | Sağlık personelinin uygulama eğitimine katılabilme yeteneğine ve bu personelle çalışma deneyimine sahiptir. | |
26) | Programın özüne ve amacına uygun olarak planlanmış, kendi alanında nitelikli yetkililer tarafından denetlenen yerlerde, klinik uygulamalar yaparak yeterli bir klinik deneyime sahip olur. | 1 |
27) | Diğer sağlık disiplinleri ile çalışabilme deneyimine sahiptir. | |
28) | Amacına uygun program oluşturma, planlama, yürütme ve değerlendirmede uluslararası standartlarda mesleki otonomisini kullanacak ve klinik uygulamalar yapacak düzeyde yeterli deneyime sahiptir. | 1 |
Yarıyıl İçi Çalışmaları | Aktivite Sayısı | Katkı Payı |
Küçük Sınavlar | 1 | % 10 |
Projeler | 1 | % 10 |
Ara Sınavlar | 1 | % 30 |
Final | 1 | % 50 |
Toplam | % 100 | |
YARIYIL İÇİ ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTU KATKISI | % 50 | |
YARIYIL SONU ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTUNA KATKISI | % 50 | |
Toplam | % 100 |
Aktiviteler | Aktivite Sayısı | Aktiviteye Hazırlık | Aktivitede Harçanan Süre | Aktivite Gereksinimi İçin Süre | İş Yükü | ||
Ders Saati | 3 | 3 | 3 | 14 | 60 | ||
Sınıf Dışı Ders Çalışması | 2 | 1 | 1 | 14 | 32 | ||
Küçük Sınavlar | 1 | 3 | 1 | 1 | 5 | ||
Ara Sınavlar | 1 | 10 | 1 | 11 | 22 | ||
Final | 1 | 1 | 1 | 6 | 8 | ||
Toplam İş Yükü | 127 |